Verslaving is een ongeneeslijke progressieve hersenziekte met een einddatum. Het stopt een keer. Het houdt een keer op. Ze zeggen wel eens “gevangenis, inrichting of de dood”. Daar wordt mee bedoelt dat, wanneer je verslaafd bent en doorgaat met gebruiken dat dat je weg is. Verslaving laat je niet meer met rust en laat je de raarste dingen doen om aan je middel te komen. Alsof die verslaving voor jou denkt en handelt. Je had je nog zo voorgenomen om vandaag niet te gebruiken, maar wederom is dat plan mislukt. Het wordt steeds erger. Daar waar je vroeger maar een beetje nodig had, wordt je nu al midden in de nacht wakker om te gebruiken. Of je haalt nachten door omdat je niet kunt stoppen met gebruiken. Eenzaam en alleen, jij en je verslaving. Heel even leek het te werken, maar nu worden de vernietigende gevolgen van verslaving steeds meer zichtbaar. Je baan staat op het spel, schulden, lichamelijke klachten. Familie en vrienden willen al tijden niks meer met je te maken hebben. Behalve het contact met een even zieke gebruikers vriend, brokkelt er steeds meer af. Een destructieve ontwikkeling. Een weg die je lijdt naar gevangenis, inrichting of de dood. Er is geen andere weg bij gebruik. Maar voordat je de hoop opgeeft, voordat je je gewonnen geeft aan je verslaving, wil ik je voorstellen aan een goed alternatief. De allermooiste, maar meeste spannende!

Herstel na verslaving

Herstellen van verslaving is niet alleen ontgiften (afkicken) en dan weer door, het is een nieuwe betekenis in het leven vinden. Verandering van het gedrag om te voorkomen dat je terugvalt in oude gewoontes en gebruik. Het is een proces van maanden of soms jaren van nuchter leven totdat je een weg hebt gevonden die jou voldoening geeft en waar je je prettig bij voelt. Herstel is mogelijk als je bereidwillig bent om aan je probleem te werken. Met onvoorwaardelijke eerlijkheid en nederigheid.

Zoals eerder beschreven is herstellen van verslaving een proces. Een proces dat vergelijkbaar is met het leren auto rijden. Auto rijden leer je pas op het moment dat je je rijbewijs hebt gehaald. Dan moet je gaan, de weg op. Kilometers maken en ervaring op doen. Dan moet je in de praktijk brengen wat je van je instructeur hebt geleerd. Het probleem met auto rijden is dat het verkeer je links en rechts voorbij raast en niemand meer rekening met je houdt. Niemand ziet aan de buitenkant dat jij net een paar dagen je rijbewijs hebt en nog aan het leren bent. Het gevaar van autorijden is dat iedereen zijn eigen stuur en pedalen heeft, maar ook zijn eigen gevoelen en emoties. Sommige zijn boos, bang of aan het dagdromen en andere gejaagd of agressief en dan nog maar te zwijgen over de mensen die met andere dingen bezig zijn tijdens het rijden. Hoe meer van deze mensen bij elkaar rijden, hoe groter de kans op ongelukken. Aan jou de taak om te anticiperen op deze situaties en het verkeer te lezen. Even afremmen, of juist gas geven, van baan wisselen of juist even pauze nemen. Dan nog zit een ongeluk in een klein hoekje. Je kan nog zo oplettend en voorzichtig zijn, iemand anders kan ook een ongeluk veroorzaken waar jij bij betrokken raakt.

De weg naar herstel is uniek

In tegenstelling tot autorijden kun je die ongelukken bij verslaving wel voorkomen. Ook wel een terugval genoemd. Niemand veroorzaakt jouw terugval. Welke verschrikkelijke dingen jou ook worden aangedaan. Jij bent degene die weer een fles aan de mond zet, of weer een paar gram cocaïne koopt. Jij bent en blijft je hele leven verantwoordelijk voor jouw herstel. Er kunnen zich in herstel nog steeds nare en rare dingen voordoen die je vroeger in gebruik brachten. Accepteer dat de wereld om je heen niet mee verandert. Jij bent degene die veranderd in positieve zin, maar dat heeft wel tijd nodig. Pas toe in de praktijk wat je van je “instructeur” hebt geleerd. Anticipeer op situaties en neem soms eens wat gas terug. Je mag fouten maken als het maar niet bewust gebeurt. Als je eerlijk bent over je fouten dan kun je er zelfs van leren. Wees eerlijk! De weg van jouw herstel is uniek. Helemaal van jou. Het mooie daarvan is, dat je de kans krijgt om hem helemaal alleen aan te leggen. Alles naar jou wensen en verlangens. Wegen bouwen is hard werken, net als herstel. Je kan tijdens het bouwen obstakels tegenkomen. Obstakels die zo groot zijn dat ze onmogelijk lijken om te bebouwen. Ga dan een stukje terug en ga een andere kant op. Je weg onnodig gevaarlijk maken levert alleen maar risico’s op. Een rustige weg is veel makkelijker rijden. Deze weg van herstel hoef je niet alleen te rijden. Er zijn in ons land honderden zelfhulp groepen van de AA, NA of CA. Waar mensen met verslaving (fellows) samenkomen om te praten over hun ervaringen. Om elkaar hoop en kracht te geven. In tegenstelling tot die eenzame tijd in gebruik, heb je nu ineens groepen met mensen waar je op kunt terugvallen (in de goede zin van het woord) wanneer je het moeilijk hebt. Je hoeft het niet meer alleen te doen. Die vele fellows die jou al zijn voor gegaan. Allemaal met hun eigen weg en hun eigen verhaal. Gewoon bij jou om de hoek! Stap in en geniet!

Good goan,

Sjoerd